K3 en de tuinman was een verhaal op het album Oya lélé (enkel te bekijken op Windows computers).
Synopsis[]
In het verhaal gaan de meisjes van K3 de tuinman van hun oom Wim helpen in de tuin. De tuinman is echter een nors persoon. De meisjes van K3 bedenken een plannetje om hem een lesje te leren.
Het verhaal[]
Karen, Kristel en Kathleen zijn met de fiets op weg
naar oom Wim. Oom Wim woont in een groot huis
met een prachtige tuin.
De meisjes van K3 hebben beloofd om de tuinman vandaag
een handje toe te steken.
Hij staat al op hen te wachten. Kathleen geeft
de tuinman meteen een hand.
"Ik ben Kathleen. En dit zijn Kristel en Karen!
Wij komen je vandaag helpen in de tuin!"
"Mijn naam is Jos," zegt de tuinman, "maar jullie mogen
meneer Jos zeggen!"
"Wat een rare naam!" giechelen Karen en Kristel.
"Daar staat alles wat jullie nodig hebben."
Bij de kruiwagen langs de rand van het grasveld staan spades,
schoppen en hooivorken. In de kruiwagen liggen wel honderden
bloembollen en...
"Wasknijpers?!" roept Karen verbaasd.
"Dat leg ik jullie later wel uit," zegt de tuinman nors.
"Begin maar met het planten van de bloebollen,"
toont meneer Jos. "Hier is het bloemenperk."
"Zoveel bloembollen," zucht Kathleen.
"Als jullie mij nodig hebben... ik ben achteraan in de tuin!"
En de tuinman beent meteen weg.
"Hé, meneer Jos! Hoe moeten wij die bloembollen
planten?" roept Karen snel.
"Wat een domme vraag! Met het puntje naar beneden,
natuurlijk!" zegt hij nors.
En de tuinman gaat ervandoor.
"Met het puntje naar beneden?!" Kijkt Karen verbaasd.
"Ik dacht dat..."
"Meneer Jos zal het wel weten, zeker?" meent Kathleen.
De meisjes gaan veilig aan de slag.
"Ik maak de kuiltjes!" juicht Kathleen en ze maakt met
een schopje kuiltjes in de aarde.
Karen stopt in elk kuiltje een bloembol met het puntje
naar beneden, Kristel vult het kuiltje en duwt de aarde
goed aan.
De meisjes werken flink door.
Meneer Jos komt even kijken.
"Jullie doen het helemaal verkeerd!" bijt meneer Jos hen
bits toe.
"De puntjes moesten naar boven, niet naar beneden!"
"Maar meneer Jos," roept Karen uit. "Je hebt zelf gezegd
dat de puntjes naar beneden moeten!"
"Dan hebben jullie mij verkeerd verstaan!" zegt de
tuinman zonder blozen. "Begin maar opnieuw!"
"Hoera! We zijn klaar!" juicht Kristel na een uurtje
hard doorwerken.
"Kom, we zoeken meneer Jos," lacht Kathleen.
"Meneer Jos!" roept Karen luid door de tuin.
Daar zit meneer Jos... te luieren op de tuinbank!
Hij springt snel recht.
"Nu alle bloembolletjes geplant zijn, heb ik een volgend
klusje voor jullie," zegt de tuinman.
En hij geeft hen alledrie een wasknijper.
"Wasknijpers? Wat moeten we daarmee?" vragen de
meisjes verbaasd.
Maar meneer Jos loopt zonder te antwoorden de tuin
door tot bij een grote mesthoop.
Hij legt hen uit dat ze de mest tussen de rozenstruiken
moeten strooien en verdwijnt.
"Bah," mort Kristel. "Zelfs met een wasknijper op m'n
neus, ruik ik die vieze geur nog!"
"Ik ook," blaast Karen.
"Doorwerken," weet Kathleen. "Hoe sneller we werken,
hoe sneller we hier weg zijn!"
Nu ze ook dat karweitje achter de rug hebben, gaan
Karen, Kristel en Kathleen op zoek naar de tuinman.
Plots schrikken ze van een vreemd geluid.
"Het lijkt wel het ritselen van papier," fluistert Kristel.
Stilletjes sluipen ze dichterbij. Voorzichtig kijken
ze om de haag. En wat zien ze?
"Daar ligt meneer Jos op een tuinbank!" fluistert
Kristel opgewonden. "Hij ligt rustig te lezen!"
"Hij laat ons hard werken terwijl hij zelf ligt te niksen,"
reageert Karen verontwaardigd. "Wat een gemene man!"
"Die moeten we een lesje leren," vinden ook Kristel
en Kathleen.
De meisjes sluipen stilletjes weg en gaan wat verderop
in het gras zitten.
"Ik heb een plannetje!" fluistert Kristel plots opgewonden.
En geheimzinnig begint ze haar plannetje uit de
doeken te doen.
"Hihi, wat een slim ideetje," giechelen Kathleen en
Karen.
"Meneer Jos!" schreeuwt Kathleen luid.
"Ik heb een rare vogel gezien, kom eens kijken?"
Meneer Jos springt snel recht en loopt naar Kathleen.
Karen en Kristel hebben ondertussen de kruiwagen
met aarde gevuld.
Wat voeren de meisjes toch in hun schild?...
"Hihi, wat een slim plan," lacht Karen nu hardop.
"Ssst!" sist Kristel. "Straks hoort hij ons nog."
En snel begint ze kleine hoopjes aarde over het hele
grasveld te scheppen.
"Net echte molshopen," grinnikt Karen.
Wat hebben de meisjes plezier! Algauw is de kruiwagen
helemaal leeg... en ligt alle aarde verspreid over het
mooie groene gazon!
"Daar is helemaal geen rare voegel!" moppert de tuinman
tegen Kathleen.
"Oh neen! Wat is dat?" roept de tuinman dan plots uit.
"Molshopen! Overal molshopen! Het hele grasveld is
naar de vaantjes! Dit is een ramp!"
De tuinman grijpt in paniek een schop en begint als
een gek op de molshopen te slaan.
"Snel!" tiert hij. "Help me, alle molshopen moeten weg!
Voor meneer Wim iets merkt!"
En hij slaat en slaat en slaat...
Karen, Kristel en Kathleen proesten het uit van het
lachen. "Haha, moet je zien hoe hard hij met die schop
slaat!" schatert Kristel.
"Hahaha!" giert Karen.
Meneer Jos stopt plots en kijkt hen verbaasd aan.
Hij snapt nu dat de meisjes hem gefopt hebben...
"Hebben jullie...?" vraagt hij met een klein stemmetje.
"Ja," knikken de meisjes.
"Jullie hadden gelijk, meisjes!" zegt meneer Jos dan.
"Ik verdiende wel een lesje!"
En nadat ze allemaal uitgelachen zijn, helpen de meisjes
meneer Jos met het opruimen van alle aarde.
Zo werd het uiteindelijk toch nog een hele fijne dag
in de tuin.